Clownerie: iets om absoluut zelf eens te ervaren!


Maar dan wel als Clown....

 
 

Een  jaar of tien geleden vroeg ik voor mijn verjaardag een cursus clownerie. Mijn vrouw José gaf mij een weekend bij Siebe Fockens: heel bijzonder!


Ik dacht dat ‘t erom gaat dat je “leuk doet”, maar dat blijkt anders te werken. Het gaat er om te “zijn”, en wel “in het moment zelf”. En van daaruit ga je vervolgens kontakt maken met je publiek, en dat houden. Daarbij is het belangrijk om de tijd te nemen voor je akties. Kortom uit je hoofd gaan (niet uit je dak!), niet in het verleden of de toekomst zijn, maar hier-en-nu. En verder vertragen, en je bewegingen en/of je uitdrukkingen uitvergroten. En tenslotte weinig/geen taalgebruik.

Dat alles is makkelijk en snel uit getypt. Om het in praktijk te brengen is different cook.


Als je in een cursus clownerie oefeningen doet word je ook nog aardig geconfronteerd met je eigen hebbelijkheden. Mijn makke was vooral dat ik te veel, te snel, over het voetlicht wilde brengen, en daarbij voor ik het wist het kontakt met het publiek verloor.


Het weekend was om voor ik het wist, maar het smaakte naar meer. Siebe bleek ook les te geven in Stand-up-Clowning bij de Stichting Kunstzinnige Vorming Rotterdam (SKVR), waar je van alles kunt leren, van werken met Photoshop tot en met acteren voor de camera. De eerste cursus volgde ik daar samen met met José, dikke pret! Daarna nog eentje er achteraan. En tenslotte werd ik in een koffiepauze nog gecast door een regiseuze van kindertheater om een rol te spelen in een korte video-film voor het Sofia Kinderziekenhuis. Dat laatste was een prachtige ervaring die bij elkaar een maand of drie duurde. Maar toch bleek dat niet mijn ding te zijn. Ik vond het moeilijk om me aan de teksten en handelingen te houden, want ik ben veel meer van het zoeken en het improviseren. En verder word ik niet graag gestuurd.....


En heb ik nog wat aan dat clownsgedoe gehad? Of er wat mee gedaan? Nou en of!

Om te beginnen geeft clownerie een andere invalshoek voor het  kijken naar mezelf en mijn omgeving, zeg maar: de wereld. Een nieuwe dimensie als het ware, en dat is puur verrijking!

Daarnaast geeft het -zonder neus- in de dagelijkse omgang met mijn medemensen een groter repertoire aan uitdrukkingsmogelijkheden. En bovenal: HET IS GEWOON LEUK !

En MET neus BEN ik CLOWN! Dat gebeurt niet vaak, maar José en ik hebben op een paar verjaardagsfeesten van nichtjes veel lol gehad; en wij waren niet de enigen.

Bovendien: HET IS BESMETTELIJK !